Ömer Seyfettin Kimdir? Biyografi Sayfası

1909 senesinin Ocak ayında üsteğmen rütbesiyle, ayrılıkçı hareketlerin baş gösterdiği Rumeli’de, 3. Ordu Selanik merkezine atandı. Diğer Rumeli yörelerinde de, özellikle Yakorit Hudut Bölüğü’nde görev yaptı. Askeri kimliğini bir kenara bırakarak, yazmaya devam eden Seyfettin’in “Yeni Lisan” adlı ilk başyazısı, 11 Nisan 1911 tarihinde Selanik’te faaliyet gösteren Genç Kalemler dergisinde, imzasız olarak yayımlandı. Eski adı Hüsn-ü Şir olan derginin adı, Akil Koyuncu’nun talebi uygun bulunarak Genç Kalemler’e çevrilmişti. Seyfettin makalesinde, Türkçenin yabancı sözcüklerden temizlenmesi, yabancı dillerden kelime transferi yapılması yerine, onlara Türkçe karşılıklar bulunması, yazılarda sadelikten yana olunması, edebiyatın halk diline indirgenmesi gibi konulara dikkat çekmeye çalıştı. Dergi bünyesinde yazın çalışmalarına devam ederken, Ziya Gökalp ile birlikte Yeni Hayat adını verdikleri bir harekete önayak oldular. Bu hareketin halka açılan kapısı ise, Genç Kalemler dergisi oldu. 

Cumhuriyet öncesi Türk edebiyat tarihinde hemen hemen bir milli edebiyat akımı durumuna gelen hareket, “Türkçülük” düşüncesinin özgür sesi oldu. Ömer Seyfettin’in; Bahar ve Kelebekler, İrtica Haberi, Primo Türk Çocuğu, Ant ve Aşk Dalgası gibi hikayeleri de bu dergide basıldı.

1912 senesinde patlak veren Balkan Savaşı sebebiyle, Genç Kalemler kadrosunu oluşturan şairler ve yazarlar dağıldılar. Yeniden askeri vazifeye çağrılan Seyfettin, subay rütbesiyle savaşta aktif rol oynadı; fakat Yanya kuşatmasında Yunan ordusuna esir düştü ve Yunanistan sınırları içindeki Nafliyon’a götürüldü. Burada geçen esaret günlerinde, kendini edebi yönden daha da ilerletmeye adadı ve “Piç”, “Mehdi”, “Hürriyet Bayrakları” adlı hikayelerini bunun yanı sıra kaleme aldı. Bu hikayeler, Halka Doğru, Türk Yurdu ve Zeka gibi dergilerde basıldı.
Ömer Seyfettin 1913’te esareti bitince İstanbul’a döndü. 23 Ocak 1913 tarihinde Enver Paşa’nın organize ettiği Bâb-ı Âli Baskını’na katıldı. Daha sonra askerlikten ayrıldı, yazarlık ve öğretmenlikle yaşamını kazanmaya başladı. Türk Sözü dergisinin başyazarlığına getirildi ve burada Türkçü düşüncenin sözcülüğünü yapan yazılar yazdı. 1914 senesinde Kabataş Sultanisi’nde öğretmenlik görevine başladı ve bu görevini ölümüne kadar sürdürdü.

1915’te İttihat ve Terakki Fırkası ileri gelenlerinden Doktor Besim Ethem Bey’in kızı Calibe Hanım’la evlenmiştir. Bu evlilik Güner isimli bir kız çocuğuna rağmen bozulunca tekrar yalnızlığına döndü.

1917’den ölüm tarihi olan 6 Mart 1920 tarihine kadar geçen zaman bir çok acı ve sıkıntıya rağmen verimli bir hikâyecilik dönemini içine alır. Bu zamanda 10 kitap dolduran yazar 125 de hikâye yazdı. Hikâye ve makaleleri Yeni Mecmua, Şair, Donanma, Büyük Mecmua, Yeni Dünya, Diken, Türk Kadını gibi dergilerle Vakit, Zaman ve İfham gazetelerinde yayımlandı. Bir yandan öğretmenlik yapmayı sürdürdü.

Hastalığı 25 Şubat 1920 tarihinde artınca yazar, 4 Mart’ta hastahaneye kaldırıldı. 6 Mart 1920 tarihinde hayata gözlerini yumdu. Önce Kadıköy Kuşdili Mahmut Baba Mezarlığı’na defnedilir. Daha sonra mezarı buradan yol geçeceği yahut araba garajı yapılacağı gerekçesiyle 23 Ağustos 1939’da Zincirlikuyu Mezarlığı’na nakledildi.

En yakın arkadaşı Ali Canip Yöntem, onun yaşamını ve mizacını anlatan, en kuvvetli hikâyelerini içeren Ömer Seyfettin ve Hayatı adlı bir kitap yazdı ve bu kitap 1935 senesinde yayımlandı. Kısa bir süre sonra da bütün hikâyeleri bir kitap serisi halinde basılmıştır ve bu hikâyeler şimdilerde de okunmaktadır.