Marcus Tullius Cicero (M.Ö. 106-43), Arpinum’da dünyaya geldi. Çocukluğundan bu yana harika bir öğrenci olmuş, eğitime olan tutkusu ve sevgisi ile ünlenmiştir.
Yoğun bir hukuk öğrenimi görmüş, ardındanları ise edebiyat ve felsefeyle daha çok ilgilenmeye başlamıştır. Savaşı hiç sevmezdi, yine de orduya katıldı. Mahkemelere başkanlık yaptı, ünlü ve başarılı bir hukukçu oldu. Daha sonraları ise konsül oldu, önceden ailesinden hiçbir kimse konsül olmamıştı, yani o bir novus homo idi. M.Ö. 60 senesinde Sezar, ilk Triumvirliği başlattı. M.Ö. 58 senesinde Publius Clodius Pulcher’in koyduğu yasa ve aralarında gelişen sürekli olarak muhalefet yüzünden İtalya’yı bir yıllığına terk etti.
M.Ö. 50’li senelerda, Cicero popülist Milo’yu Clodius’a karşı destekledi. Sonra 50′li senelerın ortasında Clodius Milo’nun gladyatörleri aracılığıyla Via Appia’da öldürüldü. Cicero Milo’yu savundu, bariz ispatlar yüzünden pek başarılı olduğu söylenemez. Nitekim Milo sürgüne gitti ve uzun bir süre Marsilya’da yaşadı.
M.Ö. 50 senesinde Sezar ile Pompey içindeki gerilim iyice artmıştı, Cicero bu senelerda Pompeius’in tarafını tuttu, yine de Caesar’ın düşmanı olmak istemiyor buna göre daha yumuşak bir politika izliyordu. M.Ö. 49 senesinde Caesar İtalya’yı işgal ettiğinde, Cicero kaçmak zorunda kaldı. Daha sonraları Caesar onun geri dönmesi için ikna etmeye çalışınca, Cicero İtalya’yı terk ederek Selanik’e gitti. M.Ö. 48 senesinde Pompeius fanatikleriylaydı, bu sürede onlarla arası açıldı, Ceasar’ın Pharsalus’daki zaferinin sonrasında Roma’ya geri döndü. Caesar’ın hükümranlığı altında sesini çıkarmadı, yazılarına konsantre olmuştu.
M.Ö. 45 senesinin Şubatında kızı Tullia öldü. Hayatı boyu bu şoktan kurtulamadı.
M.Ö. 44 senesinde Caesar öldürüldü. Bu zamanda popüleritesi arttı ve Senato’nun en kuvvetli, en sözü geçer adamı halini aldı. Sezar’dan sonra giderek güçlenen Marcus Antonius’yi sevmiyordu. Yine de Marcus Antonius ve Cicero dönemin en kuvvetli iki adamı olarak diğerlerinden daha ön planda gözüküyordu. Caesar’ın veliahtı Octavianus İtalya’ya varınca, Cicero, Antonius’a karşı onu savunmaya başladı. Sürekli Antonius’u eleştiriyor, Octavianius’u ise övüyordu. Senatus’u da Antonius’a karşı kışkırtmıştı. Cicero’nun ününün doruğuydu bu dönemler. Zamanla Cicero’nun Antonius’a olan kini arttı, kafasındaki plan hem Octavianus hem de Antonius’u aradan çıkarmaktı. Ama bu ikisi Lepidus ile birlikte ikinci Triumvirliği kurunca, Cicero’yu devlet düşmanı ilân ettiler. Cicero kaçtı, fakat yakayı ele verdi.
Cicero, M.Ö. 43 senesinde başı kesilerek idam edildi. Başı ve elleri Forum Romanum’daki Rostra’da halka teşhir edildi, elleri ise Senato binasının kapısına çivilendi.
